Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή
Μία από τις συχνότερες αναπτυξιακές διαταραχές είναι η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή. Στις διαταραχές αυτές εντάσσονται πέντε υποκατηγορίες διαταραχών, σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα όπως αυτά καταγράφονται στο εγχειρίδιο διάγνωσης των ψυχικών διαταραχών DSM-IV της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Ένωσης.
Συγκεκριμένα:
1) ο αυτισμός
2) η διαταραχή Rett
3) η παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή
4) η διαταραχή Asperger
5) η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη προσδιοριζόμενη αλλιώς
1) ο αυτισμός
2) η διαταραχή Rett
3) η παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή
4) η διαταραχή Asperger
5) η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή μη προσδιοριζόμενη αλλιώς
Παιδιά ή έφηβοι με νευροαναπτυξιακές διαταραχές χαρακτηρίζονται από ποιοτικές διαφοροποιήσεις στον τρόπο επικοινωνίας, στις κοινωνικές συναλλαγές, συνήθως έχουν γνωστικά ελλείμματα, ενώ παρατηρείται στερεοτυπικό, περιορισμένο και επαναλαμβανόμενο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Ανάλογη εικόνα διακρίνουμε και στο επίπεδο της συμπεριφορά τους. Η λειτουργικότητα του ατόμου χαρακτηρίζεται από αυτές τις ποιοτικές δυσκολίες σε όλο το εύρος της.
Η βαρύτητα των εκδηλώσεων των διαταραχών ποικίλει από παιδί σε παιδί. Η ανάπτυξη δεν είναι φυσιολογική και αυτό είναι διακριτό από την νηπιακή ηλικία, με ορισμένες εξαιρέσεις που μπορεί να παρατηρηθούν στα χαρακτηριστικά που προαναφέρονται κατά την πρώτη πενταετία της ζωής ενός παιδιού.
«Ώθηση», Κέντρο Ανάπτυξης Παιδιού και Εφήβου
Η διάγνωση και η αξιολόγηση στο κέντρο «Ώθηση» γίνεται από τη θεραπευτική ομάδα, με στόχο να εντοπιστεί η διαταραχή και το λειτουργικό επίπεδο του κάθε παιδιού. Οι ειδικοί θεραπευτές αξιολογούν λεπτομερώς τις δεξιότητες του κάθε παιδιού.
Η θεραπευτική προσέγγιση συναποφασίζεται στη θεραπευτική ομάδα και οργανώνεται ένα ολοκληρωμένο πλάνο παρέμβασης.
Ορισμένες από τις αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται το πλάνο είναι.
1.Εξατομικευμένο πρόγραμμα σςχετιζόμενο άμεσα με την λειτουργικότητας του παιδιού.
2.Δομημένη προσέγγιση με οπτικοποιημένο υλικό κατά τέτοιο τρόπο ώστε να κατακτηθεί στάδιο στάδιο η κάθε δεξιότητα.
3.Χρήση ειδικών θεραπευτικών τεχνικών, όπως η αισθητηριακή ολοκλήρωση(sensory integration) (αισθητηριακή ολοκλήρωση) με στόχο την πληρέστερη και ολιστική προσέγγιση του παιδιού.
4.Συστηματική καθοδήγηση των γονέων ως προς την κατανόηση της κατάστασης, τις στάσεις και τους χειρισμούς απέναντι στο παιδί. (συμβουλευτική γονέων)
5.Συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς καθώς επίσης και παρεμβάσεις για την απαρτίωση του παιδιού στο εκάστοτε σχολικό πλαίσιο (συνεργασία με εκπαιδευτικούς χώρους)
6.Η συνεργασία μεταξύ των ειδικοτήτων και η ομαδική προσπάθεια προς όφελος του παιδιού και της οικογένειας.