" ΏΘΗΣΗ "

" ΏΘΗΣΗ "

ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ (SPD: Sensory Processing Disorder)

Εργοθεραπεία  και  Διαταραχή Αισθητηριακής Επεξεργασίας (SPD: Sensory Processing Disorder)

Η εργοθεραπεία για τα παιδιά με δυσκολίες αισθητηριακής επεξεργασίας είναι διασκέδαση. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών  εργοθεραπείας , ο θεραπευτής αλληλεπιδρά με το παιδί σε ένα περιβάλλον με πολλά αισθητηριακά ερεθίσματα, όπως κούνιες, ακουστικά  ερεθίσματα ή ερεθίσματα που σχετίζονται με την αφή. Ο χώρος συνήθως μοιάζει με ένα μεγάλο παιδότοπο παρά με ένα θεραπευτικό κέντρο. Οι δραστηριότητες είναι δομημένες έτσι ώστε το παιδί να μπορεί να τις ολοκληρώνει με επιτυχία.
    
ΚΕΝΤΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ 01 


Όταν οι συνεδρίες είναι σωστά προσανατολισμένες και έχουν επιτυχία το παιδί καταφέρνει να αυξήσει την ικανότητα του να αναγνωρίζει με ακρίβεια ,να ρυθμίζει , να εκτελεί κατάλληλα και να ανταποκρίνεται τόσο κινητικά όσο και σε επίπεδο συμπεριφοράς στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Επιτυγχάνεται δηλαδή καλύτερο επίπεδο λειτουργικότητας καθόλη τη διάρκεια της συνεδρίας. Η αξιολόγηση και η βελτίωση της λειτουργικότητας των παιδιών γίνεται σε κάθε συνεδρία και σε διαφορετικούς τομείς όπως :
1.Προσοχή: Είναι ένας τρόπος να ενισχυθεί η διάρκεια και η ποιότητα της προσοχής των παιδιών

2.Αισθήσεις : Είναι ένας τρόπος για να ρυθμιστεί η αντίδραση του παιδιού σε ένα αισθητηριακό εισερχόμενο (περιβαλλοντικό) ερέθισμα

3.«Κουλτούρα» : Σε κομμάτια από την «κουλτούρα»- λειτουργία της οικογένειας (συνήθειες και ρουτίνες ) που μπορούν και θα ήταν ενδεδειγμένο να αλλάξουν προκειμένου να αποφευχθούν προκλητικές καταστάσεις και κατά συνέπεια αρνητικές συμπεριφορές.

4. Σχέση : Αν υπάρχει κάτι στη καθημερινότητα από το οποίο το παιδί ενοχλείται και «αντιδρά». Για παράδειγμα ίσως το παιδί να χρειάζεται μια πιο στενή προσέγγιση ή να χρειάζεται περισσότερο χώρο.

5.Περιβάλλον : Όταν το περιβάλλον δεν είναι το καλύτερο για το παιδί μπορεί οι παράγοντες του περιβάλλοντος να διαμορφωθούν κατάλληλα.
Ο θεραπευτής εστιάζει στον τρόπο που οι περιβαλλοντικοί παράγοντες επιδρούν, σε φυσικές συνθήκες, μέσα από το παιχνίδι του παιδιού στη συμπεριφορά και στην λειτουργικότητα του. Ταυτόχρονα προσπαθεί να τροποποιήσει τους παράγοντες εκείνους που επηρεάζουν αλλά όχι με εμφανή τρόπο τα προαναφερόμενα. Ο στόχος του εργοθεραπευτή είναι να αναπτύξει στο παιδί ένα αυτόματο και κατάλληλο μηχανισμό αντίδρασης , ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις καθημερινές δραστηριότητες και να ενθαρρύνει τη κοινωνική του συμμετοχή.
Η βελτίωση της ικανότητας αυτής με την αποτελεσματική θεραπεία, οδηγεί σε αύξηση της κοινωνικής συμμετοχής, της αυτοεκτίμησης, της αυτορύθμισης και στη βελτίωση των αισθητικοκινητικών δεξιοτήτων. Στο σύνολο της η προσέγγιση αυτή βοηθάει και την οικογένεια να πετύχει σε στόχους και προτεραιότητες που έχει θέσει.