Δυσλεξία
και παρέμβαση
Η διάγνωση της δυσλεξίας είναι το εργαλείο για τη
δημιουργία των συνθηκών
εκείνων που θα κάνουν το σχολείο προσβάσιμο και
προσιτό για όλους τους μαθητές
στο πλαίσιο της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης (Ho,
2004). Η ΕΔΕΑΥ σε συνεργασία
με το Κ.Ε.Σ.Υ ή τα δημόσια Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα
σχεδιάζουν το
Εξατομικευμένο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης για τον μαθητή με
δυσλεξία. Πιο
αναλυτικά η εξειδικευμένη διδασκαλία που θα έχει ως
γνώμονα το αναπτυξιακό
επίπεδο του μαθητή θα τον βοηθήσει να άρει τα εμπόδια
που του δημιουργούσαν τα
συνοδά με τη δυσλεξία ελλείμματα (Τζιβινίκου, 2015).
Η παρέμβαση που θα δεχτεί μπορεί να πραγματοποιηθεί
μέσα στην τάξη που φοιτά ο μαθητής, σε ειδικά τμήματα
ένταξης και σε κέντρα ειδικών θεραπειών, ενώ η
καταλληλόλητα του προγράμματος
έγκειται στις αδυναμίες που παρουσιάζει ο μαθητής,
στην ηλικία του και στο επίπεδο
ανάπτυξής του (Στασινός, 2020).
Προκειμένου να διασφαλιστεί η επίτευξη των στόχων της
διδακτικής παρέμβασης
εξετάζονται τα ακόλουθα στοιχεία ανταπόκρισης που θα
πρέπει να ακολουθηθούν για
να τελεσφορήσει, με βάση τη συλλογή δεδομένων για τη
διάγνωση : 1) Ο μεγάλος
βαθμός καθοδήγησης στην τυπική εκπαίδευση, 2) Το
πρόγραμμα παρέμβασης το
οποίο πρέπει να καταρτιστεί σύμφωνα με τις ανάγκες του
μαθητή, 3) Το συνεργατικό
κλίμα που θα πρέπει να υπάρχει στο εμπλεκόμενο
προσωπικό της σχολικής μονάδας
στην οποία φοιτά ο μαθητής για την δημιουργία
κατάλληλου περιβάλλοντος
προκειμένου να υποστηριχθεί η ανάπτυξή του , η
παρέμβαση και να ελεγχθούν τα
αποτελέσματά της, 4) Ο συνεχής έλεγχος της εξέλιξης
και προόδου του μαθητή, 5) Η
συμμετοχή των γονέων και κηδεμόνων του μαθητή, 6) Η
πραγματοποίηση
συστηματικών ελέγχων για την επιμελημένη εφαρμογή της
παρέμβασης (Berkeley,
Bender, Peaster, & Saunders, 2009). Η
ανταπόκριση αυτή αφορά την πρώιμη
παρέμβαση η οποία είναι πολύ σημαντική για την πρόοδο
του μαθητή (Hallahan,
Lloyd, Kauffman,
Weiss & Martinez, (2005).
Η υποστήριξη που μπορεί να λάβει ένας μαθητής με
δυσλεξία είναι δυνατή με την
εφαρμογή ενός εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης
και ειδικότερα με
δραστηριότητες φωνολογικής επίγνωσης, με εξειδικευμένα
προγράμματα ανάγνωσης,
γραφής, ορθογραφίας, αριθμητικής και με την
καλλιέργεια στρατηγικών μάθησης
(Πόρποδας, 2002). Τα παραπάνω προϋποθέτουν την
εφαρμογή πολυαισθητηριακών
μεθόδων που θα εστιάζουν στην επανάληψη και πρακτική
εξάσκηση του μαθητή.
Επιπρόσθετα επιβεβλημένη κρίνεται η άμεση στοχευμένη
διδασκαλία κατά την οποία
ο εκπαιδευτικός-ειδικός παιδαγωγός θα έχει
προσδιορίσει εκ των προτέρων τους
διδακτικούς στόχους και θα παρέχει ανατροφοδότηση στον
μαθητή αποσκοπώντας
στην ενίσχυση της αυτενέργειας του (Πολυχρόνη, 2011).
Επειδή οι μαθητές με
Δυσλεξία συχνά παρουσιάζουν δυσκολίες συναισθηματικής φύσεως εξαιτίας
της
κριτικής που δέχονται σε οικογενειακό και σχολικό
περιβάλλον και των
συναισθημάτων ματαίωσης που βιώνουν λόγω της κακής
σχολικής τους επίδοσης
κρίνεται αναγκαία η παρέμβαση και υποστήριξη τους
εφαρμόζοντας παιδαγωγικές
στρατηγικές που θα τους στηρίζουν ψυχοσυναισθηματικά
και θα συμβάλλουν στην
κινητοποίησή τους, τη μείωση του άγχους και την
ενίσχυση της αυτοεκτίμησής
τους.(Στασινός, 2020).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Hallahan, D., Lloyd, J., Kauffman, J., Weiss, P.,
Martinez, E. (2005). Learning
Disabilities.
Foundations, characteristics and affective teaching. USA: Pearson
Education, Inc
Ho, A. (2004). To
be labelled, or not to be labelled: that is the question. British
Journal of Learning Disabilities, 32, 86-92
Πόρποδας, Κ. (2003). Διαγνωστική αξιολόγηση και
αντιμετώπιση των μαθησιακών
δυσκολιών στο δημοτικό σχολείο (Ανάγνωση, Ορθογραφία,
Δυσλεξία, Μαθηματικά).
Πάτρα: ΥΠΕΠΘ-ΕΠΕΑΕΚ
Πολυχρόνη, Φ. (2011α).
Οριοθέτηση, ταξινόμηση και αιτιολογικοί
παράγοντες
των μαθησιακών δυσκολιών. Στο
Φ. Πολυχρόνη (Επιμ.), Ειδικές μαθησιακές
δυσκολίες (σσ. 119‐140). Αθήνα: Πεδίο
Στασινός, Δ. (2020). Ψυχοπαθολογία του Λόγου και της
Γλώσσας. Δυσλεξία,
Πολυγλωσσία, Λογοθεραπεία & Συμπερίληψη.
Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg.
Τζιβινίκου, Σ. (2015). Μαθησιακές δυσκολίες-διδακτικές
παρεμβάσεις. Αθήνα:
Κάλλιπος.